Waga i wielkość. Chihuahua nazywane są najmniejszymi pieskami świata. Na wystawach często spotykam się z zabawną reakcją zwiedzających, którzy z niedowierzaniem pytają „i to ma być najmniejszy piesek świata?” Szczególnie teraz gdy wiodące europejskie hodowle odchodzą od „produkcji” rachitycznych miniaturek na rzecz bardzie efektownych a co ważniejsze – znacznie zdrowszych psów z górnego przedziału wagowego dopuszczanego we wzorcu. Kiedy już minie rozczarowanie po stwierdzeniu, że pies nie zmieści się ani do kieliszka ani do tylnej kieszeni dżinsów zwykle zainteresowane chihuahua osoby przyznają, że mimo iż znacznie przekraczają kilogram, nadal w porównaniu z resztą pobratymców pozostają niezwykle malutkie.

Według aktualnego wzorca idealna waga chi to przedział 1,5 –3 kg, przy czym chi mniejsze od 0,5 do 1,5 są akceptowane, powyżej 3 kilogramów powinny być dyskwalifikowane. Odpowiedzialni hodowcy nie dopuszczają jednak do rozrodu psów (szczególnie nie ryzykują porodu suk) z przedziału akceptowalnego.

Charakterystyczne cechy rasy. Charakterystyczną i cenioną cechą rasy jest okrągła, wysklepiona głowa w kształcie jabłka. Najbardziej pożądana bez ciemiączka (stąd też m.in.: odejście od nadmiernej miniaturyzacji, która niosła za sobą duże, nie zrośnięte ciemię potencjalnie śmiertelnie niebezpieczne dla psa np. podczas upadku, urazu), niewielkie ciemiączko jest akceptowane i coraz częściej na wystawach sędziowie sprawdzają jego rozległość.

Piękna rasowa głowa nie powinna jednak być jedynym powodem wyboru danego szczenięcia jako psa potencjalnie wystawowego lub podczas dobierania psa reproduktora dla naszej suki, gdyż jest to cecha stosunkowo łatwo odziedziczana i nie warto dla pięknej głowy ryzykować gorszej anatomii, nieprawidłowego kątowania czy np. źle osadzonego ogona.

Na okrągłej główce w kształcie jabłka powinny być osadzone duże, stojące uszy, szerokie u nasady stopniowo zwężające się ku górze oraz krótka prosta kufa z wyraźnie zaznaczonym, szerokim stopem podkreślającym wysklepienie w części czołowej.

Kolejną cechą rasy jest charakterystyczne osadzenie i sposób noszenia ogona. W ruchu ogon jest noszony wysoko, umiarkowanej długości, w kształcie sierpa skierowany ku lędźwiom (nie powinien być noszony między tylnymi nogami lub zagięty na bok, zawinięty).

U odmiany długowłosej owłosienie ogona przypomina charakterystyczny pióropusz co wraz z kryzą wokół szyi jest cenioną i ważną cechą o. długowłosej. Dla rasy charakterystyczne są też proporcje – długość tułowia powinna nieznacznie tylko przekraczać wysokość w kłębie.

Pożądana jest sylwetka kwadratowa (u suk dopuszczalny nieco dłuższy tułów z uwagi na ich funkcje rozrodcze).

Szata. Chihuahua występuje w dwóch odmianach: krótko – i długowłosej. Nieco dłuższa szata u osobników z obfitym podszerstkiem jest akceptowana choć pożądana gładka, przylegająca na całym ciele szczególnie krótki włos powinien znajdować się na twarzoczaszce i uszach, na szyi i ogonie może być z kolei odrobinę dłuższy. Rzadsza szata dopuszczalna jest na brzuchu i w okolicach gardła ale nie powinny występować miejsca bezwłose.

Charakter. Jaki jest chihuahua? Chciałoby się odpowiedzieć „taki jakiego sobie wychowasz”. Większość mitów funkcjonujących na temat chihuahua i innych psów ras miniaturowych nie wynika z ich charakteru ale z zaniedbań hodowców i właścicieli. Wzorcowa chihuahua to pies niezwykle odważny, ruchliwy, czujny, ciekawski, niezmordowany towarzysz człowieka.

Według indiańskiej legendy chihuahua towarzyszył duszy swojego zmarłego pana przez dziewięć rwących rzek zaświatów. Taki właśnie powinien być chihuahua współcześnie, odważnie towarzyszący swojemu panu w eksplorowaniu miejskiej dżungli. To, że na ulicach a co gorsze na wystawowych ringach spotykamy wylęknione, skulone, szczekliwe stworzonka nie jest winą rasy ale zaniedbań socjalizacyjnych w hodowlach i u nowych właścicieli.

Chihuahua są bardzo inteligentnymi psami, uczą się niezmiernie szybko i chętnie. Warto z nimi pracować w zakresie posłuszeństwa (można z powodzeniem trenować obediencje i agility w kategorii „S”). Nie powinno się traktować chi jak kruchą porcelanową lalkę, która życie spędza na kanapie a świat ogląda z perspektywy naszych rąk lub najpiękniejszej nawet torby. Wychowamy w ten sposób lękliwego i nieszczęśliwego psa.

Błędem jest też nadmierne pobłażanie, traktowania „wyskoków” chihuahua z przymrużeniem oka. Łatwo w ten sposób wychować sobie pod bokiem domowego tyrana. Więcej temu zagadnieniu poświęcimy w dziale „wychowanie” oraz „hodowla”. Generalnie pamiętać należy, że chihuahua to nie maskotka ale 100% psa w psie i jak pies właśnie powinna być traktowana przez swojego właściciela i otoczenie. Autor: Miumiu